Tweehonderd dagen voor de Olympische Spelen lijkt de kogel door de kerk: we doen mee. Niet dat er ooit echt sprake van was dat de sporters de Spelen zouden boycotten, maar aan de discussie die die mogelijkheid teweeg bracht, lijkt na een topoverleg gisteren een einde zijn gekomen. Wat mij betreft was het Erica Terpstra die de spijker op zijn kop sloeg met de opmerking dat we al acht jaar weten dat de Spelen in China worden gehouden. Mensen die nu wakker worden, zijn daar rijkelijk laat mee.
Als iemand me kan uitleggen waaróm die mensen nu pas wakker worden: graag. Amnesty International vraagt al jaren aandacht voor de mensenrechtensituatie in China en probeerde daarmee zowel de Nederlandse als de Chinese regering onder druk te zetten. Zonder succes, kan nu wel worden geconcludeerd.
We zullen zien hoe de komende acht maanden gaan verlopen. Ik reken op heel veel slapende honden…
Lees ook:Haagse aandacht voor Chinese mensenrechten
Lees ook:Peuter krijgt slaappillen, want vader kijkt voetbal
Lees ook:Rookvrije Spelen in China?
Lees ook:Chinese jongetjes ontvoerd en verkocht aan plattelandsfamilies
Lees ook:Olympische acties en reacties uit de sporthoek
Mevrouw Terpstra is niet goed geïnformeerd, er werden al in 2001 bezwaren gemaakt dat Peking de spelen kreeg en sindsdien heeft o.a. Amnesty steeds in haar jaarrapporten gemeld dat, ondanks de Olympische beloftes, de mensenrechtensituatie niet verbeterde in China.
Er is dus wel degelijk voortdurend aandacht voor geweest, het heeft echter nooit gehoor gekregen.
Ik hoop dat de discussie rond mensenrechten in China vervolg krijgt en dat er eindelijk eens duidelijkheid komt in wat er zich werkelijk in China afspeelt. Dat ze iets te verbergen hebben is wel duidelijk, aangezien onafhankelijk en onvoorwaardelijk onderzoek door Amnesty of de VN niet toegelaten wordt.
Inderdaad, het heeft nooit gehoor gekregen, vreemd genoeg. Maar als Nederland zich niet druk maakt over deze situatie (of bij een protest te laat verschijnt, zoals de kunstenaar in Groningen vandaag), is het te hopen dat de rest van de wereld wel iets doet om de waarheid boven tafel te krijgen.