Heerlijk vredig was het om zittend op een paard de hooglanden van de prachtige provincie Sichuan te ontdekken, afgelopen herfst. Vriendelijke mensen en een schitterend uitzicht staan nog in mijn geheugen gegrift. Hoe traumatisch moet het voor die inwoners van dit Chinese westland zijn geweest toen hun wereld letterlijk in elkaar stortte met een kracht van 7.8 op de schaal van Richter? Terwijl ik de inmiddels overbekende foto's in de krant bekijk en het internet afspeur naar meer informatie, merk ik dat ik mijn herinnering aan deze droombestemming amper kan rijmen met de nachtmerrie die ik nu voor me zie. Waar ik een half jaar geleden heb gelopen, zijn de wegen nu weggeslagen. Waar ik foto's maakte, valt nu niets meer te zien. Om nog maar te zwijgen van de duizenden doden en vermisten die me hebben geholpen, begroet of bekeken. Voor de laatste berichten over de ramp in Sichuan verwijs ik naar andere media. Ik ben, helaas of gelukkig, niet ter plekke om te berichten.
Lees ook:Propaganda.blog.nl :)
Lees ook:Welkom!
Lees ook:Volgende week op China.blog.nl: raad je plaatje
Lees ook:Ouders van getroffen kinderen in Sichuan in protest
Lees ook:Ai, daar duikt weer een bus van een klif af